Nie ma sensu wypisywanie uroczych herbacianych cytatów z mojego ubiegłorocznego już kalendarza. Tamte miesiące minęły i nic mi ich nie odda. 2 września wydawało mi się, że do "33 razy sztuka" i że po tym jak Mama przywróciła porządek w moim domu, wszystko jakoś się ułoży... We wrześniu wprowadziła się do nas młodsza córka Tima i faktycznie przez miesiąc było ślicznie. Rodzina prawie jak z obrazka, wszyscy uśmiechnięci, katolicka szkoła, wspólne wyjścia do kina. Nieomalże klasyczny przypadek "
The Brady Bunch". W połowie października Jessica stwierdziła jednak, że nie chce jej się już myć 2 razy dziennie zębów, zbierać dobrych ocen w szkole i pracować nad nowo zawiązanymi przyjaźniami. Reszta października, listopad i większość grudnia upłynęły jej w związku z tym na pobytach w "centrach kryzysowych", które po usunięciu politycznej poprawności nazwalibyśmy po prostu zakładami zamkniętymi dla nieletnich. Dni spędzone na terapiach, dyskusjach, rozmowach, kłotniach, wrzasku, histerii i obietnicach. Obietnicach, z których nic nie wynika, bo po 8 godzinach sennego spokoju przychodzi kolejna awantura wraz z kolejnymi żądaniami. Wczorajszego Sylwestra spędziliśmy z Mamą i Timem spokojnie w domu - upiekliśmy ciasto, przygotowaliśmy sos żurawinowy, Mama uzupełniła swojego bloga, ja dokończyłam upiększanie collage'u zdjęć rodzinnych, a Timik oglądnął drugą część "Transformersów". Nudny i ciepły wieczór. Taki, jakie lubię najbardziej. A w niedzielę wraca Jessica po tygodniowym pobycie u swojej mamy i już cierpnie mi skóra na karku. Co zafunduje nam tym razem?... Bo wczoraj już dzwoniła do Tima, mówiąc, że "siostra jej nienawidzi, a mama jest na nią wściekła"... Wybaczcie więc proszę za moje okresy milczenia i za zaniedbanie cyklu kartek z kalendarza. Prawdę mówiąc nawet nie pamiętam, czy przekręcałam kartki mojego kalendarza wiszącego w kuchni.
********************************************************
December 2009
November 2009
October 2009
September 2009
August 2009
Dostałam dziś paczkę z Amazon.com, w której znalazły się dawno wydane i dla większości fanów wcale już nie nowe płyty Tori Amos i Nicka Cave'a. No i słucham teraz "Abnormally Attracted To Sin", "Dig, Lazarus, Dig!!!" oraz najnowszego mojego "odkrycia" w postaci grupy Killers.
Męczę się już okrutnie z krzyżykowym projektem "Cztery Pory Roku". Każda kolejna postać przypomina poprzednią, a w dodatku kolory wiosenne są wybitnie przygnębiające. Zrezygnowałam chwilowo nawet z kończenia maków, tylko po to, żeby jak najszybciej rozprawić się tymi fioletami...
Znaleźliśmy dziś z Timem w pokoju Sam notes z Jej rysunkami. Powyżej zdjęcie fragmentu jednego z nich. Nie wiem, jak dla Was, ale ja uważam, iż to oko jest pełne życia i ciepła.
Ostatnimi dniami nie rozstaję się z tymi trzema pojemniczkami - czekoladowym balsamem do ust, mandarynkowo-rozmarynowym balsamem relaksującym oraz herbaciano-bergamotkowymi perfumami w kremie. ;)))
Precyzyjnie ukazane szczegóły anatomiczne tych pasteli wynikają z chęci poznania ciała ludzkiego przez XVIII-wiecznych chirurgów. Samo wykonanie to czysta sztuka i talent artysty.
Choć sposób pozyskiwania ciał do analiz był zapewne równie kontrowersyjny... Więcej do przeczytania na ten temat znajdziecie tutaj oraz w książce "The Knife Man" autorstwa Wendy Moore.
Chociaż patrząc się na postęp, jaki dzisiaj uczyniłam, być może będę musiała znaleźć jeszcze coś nowego... ;)))
A póki co, rozpoczęłam haftowanie Pani Wiosennej.
Jej kolorystyka jest raczej zaskakująca - krokusowo-wielkopostne fiolety, które jakoś nijak się mają do mojego zielono-różowo-białego wyobrażenia o Wiośnie.
December 2009
October 2009
September 2009
August 2009
